کتاب اکسیر - دیپاک چوپرا

کتاب اکسیر اثر دیپاک چوپرا با ترجمه ی گیتی خوشدل در نشر قطره به چاپ رسیده است.

"اکسیر" کتابی بسیار مفید و خواندنی است که در رابطه با زندگی معنوی و راه کارهای موثر جهت ایجاد یک زندگی موفق، اطلاعات بسیار ارزشمند و قابل تاملی را به مخاطب ارائه می کند. همه ی انسان ها در آرزوی سعادت، کامیابی و خوش بختی درونی و واقعی هستند تا در سایه ی آن، به آرامش مطلق دست یابند اما اکثر افراد از روش های صحیح رسیدن به این اهداف، اطلاعات کافی ندارند. از همین روی مولف با بهره گیری از توانایی اش در فن بیان و صراحت و روایی در ابراز عقاید و نظرات خویش، به راحتی با مخاطب ارتباط برقرار کرده و مقاصد خود را به صورت واضح و روشن به او منتقل نموده و او را برای ایجاد یک زندگی سرشار از شادی و عشق یاری می رساند. "دیپاک چوپرا" اثر حاضر را در ادامه ی کتاب "هفت قانون معنوی موفقیت" که با استقبال وسیعی از مخاطب روبه رو شد، به رشته ی تحریر درآورده است. وی در طول محتوای کتاب "اکسیر" بیست درس معنوی و در عین حال کاربردی و موثر را ارائه نموده تا خواننده با به کارگیری آن ها قادر گردد، زندگی شخصی اش را همان گونه که خودش مایل است پایه ریزی کرده و از آن لذت ببرد. بنابراین به شما نیز توصیه می کنم که مطالعه ی این اثرارزشمند را به هیچ وجه از دست نداده و حتما راه کارهای گیرای آن را در زندگی تان به کار ببندید.

فهرست

توصیه ی دکتر چوپرا بخش یک: ورود به جهان کیمیاگر بخش دو: راه کیمیاگر بخش سه: هفت گام کیمیاگری درباره ی نویسنده

برشی از متن

بخش یک: ورود به جهان کیمیاگر مردم می خواهند بدانند چرا من ـ که از هند می آیم ـ تا این اندازه به کیمیاگران علاقه مندم. پاسخم این است که: در هند، ما هنوز معتقدیم که کیمیاگران وجود دارند. کیمیاگر چیست؟ نه کسی که صرفا قادر به تبدیل فلزات است، بلکه کسی که می تواند تحول ایجاد کند. کیمیاگر می تواند ترس را به شادی و ناکامی را به کامروایی بدل کند. کیمیاگر می تواند محدود به زمان را به بی زمان تبدیل کند. کیمیاگر می تواند شما را فراسوی محدودیت ها به نامحدود ببرد. وقتی در هند بزرگ می شدم می دانستم همه این ها حقیقت دارد. گاه پیرمردانی که پیراهن سفید به تن و صندل به پا داشتند به خانه ما می آمدند و حتی در برابر چشمان پسرکی بهت زده، موجودات بسیار ویژه ای به نظر می رسیدند. کاملا در آرامش بودند. از وجودشان شادمانی و عشق می تراوید، و گویی فراز و نشیب های خروشان زندگی روزمره کوچک ترین اثری به حال آن ها نداشت. ما آن ها را گورو یا مشاوران معنوی می خواندیم. اما مدت ها به درازا کشید تا دریابم که گوروها و کیمیاگران یکسانند. هر جامعه ای آموزگاران و حکیمان و شفادهندگان خود را داراست. گورو فقط واژه دیگری برای صاحبان فرزانگی معنوی بود. در غرب، کیمیاگر عمدتا به صورت ساحری انگاشته می شود که به کیمیاگری سرگرم است و مس را به طلا تبدیل می کند. کیمیاگری در هند نیز مرسوم است (در واقع در هند اختراع شد)، اما واژه کیمیا به راستی واژه ای رمزی است و به مفهوم تبدیل آدمیان به طلاست، و تبدیل ویژگی های حقیرمان ـ ترس و جهل و نفرت و شرم ـ به گران قدرترین گوهر موجود ـ عشق و توفیق! ـ پس آموزگاری که بتواند به شما بیاموزد چگونه خود را به انسانی آزاد و دوست داشتنی تبدیل کنید، صاحب اوصاف کیمیاگر است و همواره کیمیاگر بوده است. وقتی در دهلی نو به دبیرستان می رفتم، پیشاپیش درباره نامدارترین کیمیاگر سنت غرب ـ مرلین ـ بسیار می دانستم. مانند مابقی افراد، بی درنگ به او دل بستم. چندی نگذشت که همه جهانش بر من گشوده شد. هنوز سرم پر از ابیات حماسه تنیسون ـ چکامه های پادشاه ـ است که در آن روزهای داغ مدرسه می بایست از حفظ می کردیم. به هر مرجع دیگری از آثار دوران آرتور دست می یافتم، آن را می بلعیدم. به نظرم غیرعادی نمی آمد که همه چیز را درباره کاملوت می دانستم، اگرچه زیر آفتابی سوزان و گرمسیری می زیستم، یا این که می خواستم همچون لانسلوت برانم، هرچند در جوشن خفقان گرفته بودم؛ یا این که غار بلورین مرلین به راستی وجود داشت، به رغم این که همه نویسندگان به من هشدار می دادند که کیمیاگران افسانه اند. من جور دیگری می دانستم، چون پسرکی هندی بودم و آن ها را دیده بودم. چرا به کیمیاگران نیازمندیم سی سال است که درباره دانش کیمیاگری تعلیم داده ام. به گلاستون بری و ناحیه غرب کشور کوچ کرده ام. از کوه تور صعود کرده ام و تپه ای را که می بایست خوابگاه آرتور و شوالیه هایش باشد دیده ام. اما گاه پررمز و رازتر این است که نیاز به تحول، مرا به کیمیاگری بازمی گرداند. هرسال احساس کرده ام که زمانه ما بیش از همیشه به این اکسیر نیاز دارد. اکنون که بزرگ شده ام، اوقات حرفه ای ام را با گفت وگو و نوشتن درباره چگونگی دستیابی به آزادی و توفیق کامل می گذرانم. همین اواخر بود که دریافتم آن چه درباره اش گفت وگو می کنم کیمیاگری است. سرانجام بر آن شدم که یکی از راه های هیجان انگیز برای پرداختن به این موضوع، از طریق یکی از شگفت ترین روابطی است که تاکنون ثبت شده است: رابطه مرلین و آرتور خردسال در غار بلورین. آن گونه که این کتاب عرضه می کند ـ غار بلورین ـ جایگاهی ارجمند در دل انسان است. پناهگاه امن ندایی خردمند که ترس را نمی شناسد، مامنی که محنت جهان بیرون در آن راه ندارد. در غار بلورین همواره کیمیاگری بوده و خواهد بود: فقط باید داخل بشوید و گوش فرا دهید. مردمان امروز همان قدر در جهان کیمیاگر زندگی می کنند که مردمان نسل های پیشین. جوزف کمپبل ـ آموزگار بزرگ اساطیر ـ گفته است هرکس که در گوشه ای از خیابان منتظر است تا چراغ سبز شود، در انتظار گام نهادن به جهان اعمال قهرمانی و کردار اسطوره ای است. فقط فرصت را غنیمت نمی شمارد. بدون توجه به شمشیری که در سنگ لبه پیاده رو فرو رفته است، از خیابان عبور می کنیم. سفر به اعجاز از این جا آغاز می شود. بهترین زمان آغاز آن اکنون است. راه کیمیاگر در زمان وجود ندارد: همه جا هست و هیچ جا...

• بیست درس معنوی برای آفرینش زندگی دلخواه
• نویسنده: دکتر دیپاک چوپرا
• مترجم: گیتی خوشدل
• انتشارات: قطره