کتاب 14قصه، 14 معصوم 14 (امام مهدی)

برشی از متن کتاب

حجت خدا

“احمد بن اسحاق” یکی از یاران و پیروان واقعی امام علی نقی و امام حسن عسکری بود. او از زبان پیامبر شنیده بود که نهمین امام از نسل حسین، مهدی موعود است. مهدی کسی است که با ظهورش جهان را پر از عدل خواهد کرد. احمد بن اسحاق مدت ها بود که از نزدیکان امام حسن عسکری شنیده بود که مهدی به دنیا آمده است. برای همین دلش می‌خواست خدمت این کودک مبارک برسد و او را از نزدیک ببیند.

روزی از روزها، به سامرا رفت. در خانه امام حسن عسکری را زد. امام با خوشرویی او را به داخل خانه اش دعوت کرد و نزدیک خودش نشاند.

قبل از اینکه احمد حرفی بزند، امام رو به او گفت: «ای احمد! از آن زمان که خداوند آدم را آفریده است، لحظه ای زمین را از نماینده و حجت خودش خالی نگذاشته است. تا روز قیامت هم زمین بی حجت خدا نخواهد بود، زیرا به خاطر حجت خداوند است که مردم زمین از بلا رهایی می یابند. از برکت وجود حجت خداست که باران می بارد و برکت خداوند بر زمین آشکار می شود.»

احمد دید فرصت خوبی پیش آمده است. خوشحال شد و پرسید: «ای پسر پیامبر! من هم برای همین پیش شما آمده ام. آمده ام بپرسم که حجت خدا بعد از شما چه کسی است؟»

امام لحظه ای ساکت ماند. بعد ناگهان بلند شد و بی آنکه حرفی بزند اتاق دیگری رفت.

وقتی برگشت، پسر سه ساله ای را در آغوش داشت، چهره کودک مثل ماه می درخشید. احمد با دیدن کودک بی اختیار بلند شد و سلام کرد و با ادب ایستاد.

امام رو به احمد گفت: «ای پسر اسحاق! بدان که پیش خداوند عزیز و گرامی بودی و اگر مورد اعتماد ما نبودی، هرگز پسرم را به تو نشان نمی دادو. این پسر همان مهدی موعود است. نامش، نام پیامبر و کنیه اش کنیه پیامبر است. او همان کسی است که جهان را زمانی که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و داد پر خواهد کرد. ای احمد! جایگاه فرزندم در بین مسلمان ها، مثل جایگاه خضر و ذوالقرنین است. به خدا سوگند او غایب می‌شود و در زمان غیبت او همه به گمراهی می افتند، مگر کسانی که به امامت او ایمان داشته باشند و برای نزدیک شدن ظهور او به درگاه خداوند، دعا کنند.»

احمد پرسید: «ای پسر پیامبر! آیا فرزند شما نشانه ای دارد که باعث اطمینان قلبی من ‌شود؟»

در این لحظه به جای اینکه امام حسن عسکری جواب او را بدهد، فرزند کوچک امام به حرف آمد و گفت: «من بقیه الله در روی زمین هستم، همان کسی که از دشمنان خدا انتقام می گیرد.»

امام حسن عسکری گفت: «ای احمد، آیا با دیدن این چیزها، اطمینان قلبی پیدا کردی؟» احمد با احترام و ادب گفت: «مولای من! قلبم آرام گرفت. به حرف های شما ایمان داشتم و حالا ایمانم بیشتر شد.»