کتاب کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریه کردم

برشی از متن کتاب

کفش تنیس من در برف کاملا خیس شده بود.

اما پدر روحانی صندلی رو باز و جوراب پشمی به پا داشت و من ترجیح دادم که گله و شکایت نکنم. اگر او می تواند شرایط موجود را تحمل کند، چرا من نتوانم…

به سوی قله ی کوه حرکت کردیم …

«آیا مسافت زیادی در پیش داریم؟

– کم و بیش نیم ساعتی دیگر راه داریم.

– به کجا می رویم؟

– به ملاقات او و اشخاص دیگر …»

فکر کردم علاقمند به دادن توضیح بیش تر نیست، شاید نیروی خود را برای صعود از کوه حفظ می کند.

ساکت و خاموش در راه بودیم. مه، اکنون تقریبا فرو نشسته، و قرص زرد رنگ خورشید کم و بیش دیده می شد ….

برای اولین بار منظره ی عمومی دره را دیدم:

در عمق، رودخانه ای جاری … چند روستای پراکنده و سن ساون بر دامنه ی کوه گسترده بود.

از آن جائی که بودم، مناره و زنگ کلیسا را بازشناختم، گورستانی را دیدم که تا آن لحظه ندیده بودم و خانه هایی از قرون وسطی که نگاه بر جریان آب داشتند.

کمی پائین تر از نقطه ای که قرار داشتیم، از جائی که عبور کرده بودیم، چوپانی، گله ی گوسفندهایش را هدایت می کرد …

پدر روحانی گفت:

«خسته هستم، لحظه ای توقف کنیم»

تخته سنگی را از برف پاک کرده و بر آن نشستیم …

کشیش، نفس نفس زنان، در حالی که پاهایش یخ کرده بودند …

رو به من کرد و گفت:

«که سن ژاک قوت نیرویم را حفظ کند، چون مایلم راهی را که او رفته بود، یک بار دیگر من هم بروم …»

از واکنش کشیش چیزی نفهمیدم و ترجیح دادم که حرف را عوض کنم، گفتم:

«روی برف جای پا دیده می شود،

– تعدادی جای پای شکارچیان و تعدادی دیگر جای پای زنان و مردانی است که خواسته اند سنتی را پی گیر باشند.

– کدام سنت؟

– همان سنت سن ساون را: «از دنیا کناره گیری کردن، به کوه آمدن و به تماشای عظمت و شان خدا ایستادن.»

– پدرم لازم است مطلبی را بفهمم. تا دیروز با مردی بودم، مردد در انتخاب. مردد بین زندگی مذهبی و زندگی زناشوئی، امروز کشف کردم که آن مرد معجزه هم می کند.

– عیسی مسیح گفته است که همه ی ما معجزه می کنیم.

اگر به اندازه ی یک دانه فلفل ایمان داشتیم و به کوه می گفتیم «جابجا شود» کوه جابجا می شد …

– نمی خواهم درس تعلیمات دینی بگیرم، پدر من، …

مردی را دوست دارم و مایلم از او هر چه بیش تر بدانم، مایلم او را درک کنم و به او کمک کنم، آن چه را که دیگران قادر به انجام آن هستند یا خیر … برایم کاملا بی اهمیت اند.

با نفس عمیقی هوا را تا اعماق سینه فرو داد زمانی را بی اراده و بدون تصمیم به سکوت گذراند پس آن گاه به حرف آمد:

«دانشمندی در یک جزیره از کشور اندونزی، که روی خانواده ی میمون ها تحقیق می کرد موفق شد به یک بوزینه یاد بدهد که سیب زمینی را از گل و خاک و شن پاک کرده و …