کتاب کاش زنده بود! (کتاب های جولیا)

برشی از متن کتاب

در اعماق جنگلی به سبزی زمرد، درخت کاج کوچک و زیبایی زندگی می کرد.

کاج کوچولو خیلی خیلی غمگین بود، آن قدر غمگین بود که هر روز اشک هایی از جنس صمغ می ریخت. آن قدر گریه کرد که دیگر اشک هایش تمام شدند… چند هفته ی پیش تنه ی پدرش را قطع کرده بودند.

کاج کوچولو از مامانش پرسید: «چرا بابای من؟»

«چرا باید این اتفاق برای بابای من می افتاد؟»

مامان کاج کوچولو جواب داد: «نمی دانم چرا، کاری است که شده.»

«کجا رفته؟»

مامان کاج گفت: «جواب این سوال را وقتی می فهمیم که نوبت رفتن خودمان برسد.»

«بر می گردد؟»

«او با تنه، شاخه ها و برگ های سوزنی اش از این جا رفته و دیگر هیچ وقت بر نمی گردد. اما ریشه هایش هنوز به ریشه های تو چسبیده اند و خاطره اش تا ابد توی قلب تو زنده است.»

«اما اگر او دیگر بر نمی گردد، کی جلوی باد سرد زمستان را می گیرد که به من نخورد؟»

مامانش جواب داد: «من»

عمویش جواب داد: «من»

همه ی درختان جنگل سبز یک صدا جواب دادند: «همه ی ما.»

«وقتی تابستان از راه برسد، کی سایه اش را روی سرم می گیرد تا آفتاب سوزان به برگ های سوزنی به من نخورد؟»

مامانش جواب داد: «من»

عمویش جواب داد: «من»

همه ی درختان جنگل سبز یک صدا جواب دادند: «همه ی ما.»

«باور نمی کنم که رفته. انگار یک نفر همه ی شاخه هایم را بریده و حالا من فقط یک ساقه ی بی برگ هستم.»

«احساست را می فهمم، انگار صاعقه زده و مرا از وسط نصف کرده.»

«از این به بعد خانواده ی آقای پرنده کجا لانه می سازند؟»

«حتما می توانند یک جای خوب پیدا کنند.»

«شاخه ی بابای من بهترین جای دنیا بود. نمی توانند هیچ جایی بهتر از آن برای ساختن لانه شان پیدا کنند. حالا که او رفته، خانواده ی آقای پرنده هم از این جا می روند.»

یک درخت کریسمس کنار بابا کاج نشسته بود. گفت: «چرا این قدر غمگینی؟ درخت کریسمس که نباید غمگین باشد.»

«به من نگاه کن! ببین چقدر قشنگم. مرا چارغانی کرده بودند. یک عالمه برف مصنوعی روی برگ هایم ریخته بودند و تزئینم کرده بودند. تازه، یک عالمه هدیه ی خوشگل کنارم گذاشته بودند. شده بودم قشنگ ترین درخت کریسمس محله. ببین! هنوز یکی از چیزهای خوشگلی را که به برگ هایم زده بودند، دارم.»

بابا کاج گفت: «چه خوب.»

«مثل این که از این برف های مصنوعی روی برگ های تو نریخته اند. ببینم، چراغ های قنشگ هم به شاخه هایت وصل نکردند؟»

«نه»

«از این چیزهای خوشگل به برگ هایت نزده اند؟»

«نه»

«دیدی گفتم، تو درخت کریسمس خیلی غمگینی بودی.»