کتاب چطور مثل شرلوک هولمز فکرکنیم؟

برشی از متن کتاب

تقویت پایگاه اطلاعاتی تان

شناخت درست از موضوع

” فرضیه سازی پیش از جمع آوری همه ی شواهد یک اشتباه بزرگ است. قضاوتتان را تحت تاثیر قرار می دهد. ”

شرلوک هلمز یک دایرة المعارف سیار بود، مگر نه؟ او حتما در زمینه ی هر مبحثی که به آن اشاره می کردید حرفی برای گفتن داشت، درست است؟ پاسخ این دو سوال آنقدرها که فکر می کنید واضح نیست. به برداشت اولیه ی واتسون از دامنه ی اطلاعات هولمز که در ” اتود در قرمز لاکی ” به آن اشاره کرد توجه کنید: ناآگاهی او به اندازه ی دانشش باورنکردنی بود. تقریباً چیزی درباره ی ادبیات معاصر، فلسفه و امور سیاسی نمی دانست. هنگامی که توماس کارلایل نقل قول کردم، با ساده لوحی از من پرسید که او کیست و چه کرده است. ولی تعجبم زمانی به اوج خود رسید که تصادفا متوجه شدم او چیزی درباره ی نظریه ی کوپرنیک و ساختار منظومه ی شمسی نمی داند. اینکه یک انسان متمدن در قرن نوزدهم نداند که زمین دور خورشید می چرخد به نظر من آنقدر خارق العاده بود که به سختی می توانستم هضمش کنم.

واتسون در همان داستان این شرح دقیق قوت و ضعف دوست جدیدش را عنوان می کند: شرلوک هولمز و محدودیت هایش:

۱. اطلاعاتش از ادبیات: هیچ.

۲. اطلاعاتش از فلسفه: هیچ.

۳. اطلاعاتش از ستاره شناسی: هیچ.

۴. اطلاعاتش از سیاست: جزئی.

۵. اطلاعاتش از گیاه شناسی: متغیر. در زمینه ی بلادونا، تریاک و زهرهای عمومی بسیار بالاست، ولی چیزی درباره ی باغبانی نمی داند.

۶. اطلاعاتش از زمین شناسی: عملی، ولی محدود. با یک نگاه خاک های مختلف را از یکدیگر تشخیص می دهد. پس از قدم زدن هایش لکه های روی شلوارش را به من نشان می دهد و با توجه به رنگ و جنس آنها می گوید که این لکه ها حاصل قدم زدن در کدام بخش از لندن است.

۷. اطلاعاتش از شیمی: بسیار زیاد.

۸. اطلاعاتش از کالبد شکافی: صحیح، ولی نامنسجم.

۹. اطلاعاتش از ادبیات احساسی: بسیار زیاد، ظاهراً جزئیات هر اتفاق مهلکی را که در این قرن افتاده می داند.

۱۰. در نواختن ویالون استعداد دارد.

۱۱. مهارت زیادی در شمشیر بازی با چوب، بوکس و شمشیر زنی دارد.

۱۲. اطلاعات خوبی درباره ی قوانین حقوقی انگلستان دارد.

هولمز بارها از ناآگاهی های منتسب به او نفع خود استفاده کرد. در داستان ” ماجرای نجیب زاده ی مجرد ” تاکید داشت که: « من چیزی جز اخبار جنایی و ستون گمشده ها رو نمی خونم. » وقتی دوستش ناآگاهی از منظومه ی شمسی را به رخش کشید، هولمز از او پرسید: این چه ربطی به من داره؟

ما نباید چنین چیزی را دربست قبول کنیم. هولمز همیشه روی پرونده ای که در دست داشت تمرکز می کرد و به همین دلیل تلاش می کرد ذهنش را از اطلاعات دیگری که ربطی به آن پرونده نداشت خالی کند. هولمز رویکردی سودمند گرایانه نسبت به دانش داشت ( چیزی که با علاقه ی عصر ویکتوریا به داشتن دانش صرفا به خاطر خودش در تضاد بود ).