کتاب پول – اریک لونرگن

برشی از متن کتاب

آیا ژاپن آینده ماست؟

ما امروز به دیگران و فردا به خودمان متکی هستیم . به نسل های آینده نیز متکی هستیم . تفاوت اصلی در این است که رفتار ما بر شمار تاثیر می گذارد. آیا پو ل یا ثروت بر میزان زاد و لد تاثیر می گذارد ؟ آیا مقدر است که همه ما سرنوشتی چون ژاپن داشته باشیم ؟ شواهد روشن  نشان می دهد که کشورهای فقیر بطور میانگین نرخ رشد بیشتری دارند و دست یافتن به درآمد بیشتربه کاهش میزان زاد ولد همبستگی دارد . این وضع ممکن است منعکس کننده سطوح آموزش و دسترسی به برنامه تنظیم خانواده باشد . اما قضیه به همین جا ختم نمی شود . در غیاب پول و منابع و نهادها برای تضمین و طراحی آینده ، تشکیل طایفه کاری عقلانی است . فرزندان و خانواده بسیاری از کارکرد های بیمه را دارد که می توان آن را خرید یا به کمک پس انداز بر آن نظارت کرد. در کشورهای توسعه یافته این خدمات را دولت فراهم می کند . اگر نان آور خانواده بیمار شود ، فرزندان نیروی کا را تامین کنند ، خانوداه ها مستمری تامین می ککنند و سالمندان را تیمار می کنند . میزان زاد و ولد بیشتر تا زمانی که والدین بتوانند سلامت فرزندان را تامین کنند نقشی موثر دارد .

اما چرا میزان زاد ولد بعضی کشورهای ثروتمند بیش از کشورهای دیگر است ؟ نرخ زاد ولد ژاپن و ایتالیا بسیار کمتر از ایرلند و ایالات متحده است . این شاید به خطر پذیری مربوط شود ، یا شاید به نهادها ی اجتماعی مختلف مانند مراقبت از کودکان ، شاید هم عوامل فرهنگی دخیل باشد ، مانند نحوه نگرش به زنان . آیا چنان که نسل قدیم در ایتالیا معمولا آن را توصیف می کند ، این نوعی خودخواهی یا مادیگرایی است ؟ اگر چنین باشد ، به عنوان راهبرد به طور کلی محکوم به شکست است . همه ثروت دنیا هم با این واقعیت که کسی هست که د رپیری از ما مراقبت کند برابری نمی کند : اگر فرزندان خودمان نه ، باری فرزندان دیگران .

باور این نکته برایم دشوار است که کشورهایی با میزان زاد وولد کمتر ، خودخواه تر ، فداکارتر،عاقل تر ، عافیت جو تر ، یا پخته ترند. بسیاری از مردم به این دلیل بچه دار می شوند که کودکی خودششان رضایت بخش بوده ، یا بر عکس به این دلیل که می خواهند ثابت کنند که از پدر و مادر خودشان بهترند . بی شک بعضی ها ازسر خود بزرگ بینی یا برای کسب منزلت بچه دار می شوند . همه این ها تحت تاثیر همتایان خود هستند . پس آیا پول بر میزان زاد وولد تاثیر می گذارد ؟ شاید . اما بعضی چیز ها ورای دسترس پول است . اما ژاپن ،  شاید بیدار شویم و ببینیم که ، مانند بیشتر خواب های بد، اصلا آینده ما نیست.

قرض و پس انداز از دل مشغولی های روزگار ماست . نگرش ما به آن ها درهم و برهم ومعمولا متاثر از پیش داوری هایی که صدها سال دوام آورده است . قرض اصلی پول فقط آسان کردن تقسیم کار و مبادله در زمان حال نیست . پول رابطه ما را با آینده گسترش می دهد. پس انداز و قرض و سپرده بانکی و سهام و اوراق بهادار : همه این ها شکل های مبادله میان حال و آینده است . این ها مبادله درآمد امروز با درآمد آینده است . مبادله میان حال و آینده فواید بسیار دارد: پس انداز و دسترسی به اعتبار ما را بیمه می کند ، به ما امکان می دهد مصرفمان را در گذر رمان متعادل کنیم و این آزادی را به ما می دهد که چقدر و کی کار کنیم.