کتاب وقتی بابام کوچک بود 3 – آفرینگان

برشی از متن کتاب

وقتی بابام کوچک بود، صبح یک روز بهاری، با جوجه کوچولوش توی جعبه ی چوبی بزرگی، توی بالکن آپارتمان، نشسته بودند و از لای درز تخته ها به خورشید و پرنده های توی آسمان نگاه می کردند و نان و پنیر و پسته می خوردند. در همان لحظه، ناگهان یک گنجشک کوچولو که حسابی ترسیده بود مثل تیری آمد و خورد به شیشه ی پنجره ی اتاق و افتاد کف بالکن. پشت سرش هم یک پرنده ی گنده ی سیاه با چنان سرعتی خورد به شیشه که پنجره لرزید و خودش هم افتاد کنار گنجشک کوچولو. بعد هم از جایش بلند شد و پرهایش را تکان داد. بابام، که با چشم های از حدقه درآمده و دهان باز داشت به آن ها نگاه می کرد، هاج واج گفت: «می خواد بخورتش.»

بعد هم مثل این که بهش برق وصل کرده باشند جیغ زد و از جایش پرید و گفت: «می خواد بخورتش… می خوای بخوریش… من نمی ذارم… من نمی ذارم…»

آن وقت مثل یک پلنگی گنده پرید توی بالکن و شروع به جیغ زدن کرد و خودش را پرت کرد روی سر پرنده ی گنده ی سیاه.

رنده ی گنده ی سیاه ه حسابی ترسیده بود پر زد و رفت، اما طفلکی گنجشک کوچولو همان طوری وسط بالکن غش کرده بود. بابای مهربان من همان طور که جیغ می کشید، گنجشک کوچولو را برداشت و مثل گلوله ای که از تفنگ در برود رفت توی آشپزخانه. بابام گنجشک را گذاشت روی میز و شروع کرد دور میز چرخیدن و جیغ زدن. مامان بابام که ترسیده بود بابام را گرفت و گفت: «این دیگه چیه پسر؟»

بابام گفت: «خورد به پنجره… خورد به پنجره… افتاد زمین… می خواست بخورتش… می خواست بخورتش… می خواست بخورتش…»

مامان بابام گردن بابام را گرفت و نگه داشت و گفت: «ساکت باش بچه، ببینم چه بلایی سر این بیچاره اومده.»

مامان بابام گنجشک کوچولو را برداشت، برد کنار ظرفشویی و کمی آب ریخت روی سر و کله اش و بعد هم چند بار پرهایش را باز و بسته کرد و بادش زد. بالاخره گنجشک کوچولو چشم هایش را باز کرد و زل زد به مامان بابام. مامان بابام نفس راحتی کشید و گنجشک را داد دست بابام و گفت: «آفرین پسر! بچه ی خوب اونه که تا می تونه به پرنده ها کمک کنه. حالا هم بیا بگیر این خانم کوچولو رو ببر آزادش کن بره پی زندگی ش.»

بابام که هنوز چانه اش می لرزید، دو دستی گنجشک کوچولو را گرفت، رفت توی بالکن و، در حالی که ابروهایش را داده بود بالا، دست هایش را باز کرد و گنجشک کوچولو را پرت کرد توی هوا، گنجشک کوچولو پر زد نشست لبه ی بالکن و بعد هم دوباره پر زد و نشست روی سر بابام و نوک کوچولویی به بابام زد و یک بار دور بابام پرواز کرد و رفت.

بابام دوباره رفت توی آشپزخانه و زیر دماغ مامان ایستاد و گفت: «سلام… ببخشید… این خانوم گنجیشکه چرا خانم بود؟! اون که نه دامن داشت نه روسری؟! اون وقت شما از کجا فهمیدید خانومه؟! آخه اون وقت که هیچی نداشت که …»