کتاب لقب فرانکلین

برشی از متن کتاب

فرانکلین می تواند در مسابقه ی هاکی گل بزند و همین طور که با پا به توپ بیسبال ضربه می زند تا خانه بدود. او می تواند توپ بسکتبال را دریبل کند و توپ فوتبال را شوت بزند. فرانکلین می خواهد وقتی بزرگ شد یک ورزشکار مشهور بشود.

یک روز آقای جغد از بچه های کلاس خواست تا درباره ی قهرمانان ورزشی تحقیق کنند و نتیجه ی آن را به دیوار کلاس بچسبانند. آن وقت بود که فرانکلین متوجه شد در این رابطه برای او مشکلی وجود دارد.

فرانکلین برای موضوع تحقیق، فوتبالیست مورد علاقه اش «بانس بابون» را انتخاب کرد. در شروع کار او ساعت ها به دنبال اطلاعاتی دربارهی موضوع تحقیقش در کتابخانه گشت. او سپس عکس های فوتبالیست مورد علاقه اش را از مجلات و روزنامه ها جدا کرد.

خیلی زود دیوار کلاس از گزارش های تحقیق شاگردان پر شد.

فرانکلین به گزارش تحقیق بچه های دیگر نگاه کرد. او لقب ورزشکاران را با دقت خواند. آن ورزشکاران توسط دوستانش تیزپا، دلاور و سلطان نامیده شده بودند. همین طور لقب صاعقه، غول آسا و آتش هم به بعضی از ورزشکاران داده شده بود.

فرانکلین گفت: «پس هر ورزشکار یک لقب دارد.»

او لحظه ای فکر کرد و گفت: «اگر من بخواهم یک ورزشکار مشهور بشوم بهتر است یک لقب خوب هم داشته باشم.»

فرانکلین تمام بعدازظهر را در مدرسه به فکر کردن درباره ی انتخاب یک لقب مناسب گذراند. او فکر کرد که شاید لقب فشفشه را انتخاب کند یا ستاره ی دنباله دار و یا شاید برق آسا. فرانکلین از لقب برق آسا کمی خندید و با خودش گفت: «فرانکلین برق آسا.» این لقب به نظرش خوب می آمد.

سگ آبی فرانکلین را صدا زد و گفت: «فرانکلین! مدرسه تعطیل شد.»

فرانکلین از جا پرید و به دنبال دوستانش از مدرسه بیرون رفت.

در اتوبوس مدرسه فرانکلین به دوستانش گفت که یک لقب برای خودش انتخاب کرده است. سپس او گفت: «از این به بعد مرا برق آسا صدا کنید.»

سگ آبی گفت: «تو نمی توانی برای خودت همین طوری یک لقب انتخاب کنی. این دیگران هستند که برای تو لقب انتخاب می کنند.»

خرس اضافه کرد: «تازه، این لقب به خاطر کارهایی است که تو انجام می دهی.»

سگ آبی گفت: «تو اصلا برق آسا نیستی.»

فرانکلین از شنیدن این حرف کمی اخم کرد.

سگ آبی چنددقیقه فکر کرد و بعد با فریاد گفت: «فهمیدم. ما تو را کوچولو صدا می زنیم.»

فرانکلین گفت: «کوچولو خوب نیست. اگر مرا کوچولو صدا بزنند، چطور می توانم یک ورزشکار مشهور بشوم؟»

خرس جواب داد: «فرانکلین این لقب برای تو خیلی مناسب است. ما که همیشه داریم به تو می گوییم عجله کن.»

سگ آبی اضافه کرد: «تازه این لقب بامزه ای هم است.»

فرانکلین باز هم اخم کرد .

فرانکلین در خانه از همه خواست که او را برق آسا صدا بزنند. مادرش فراموش می کرد و او را عزیزم صدا می زد.

پدرش فراموش می کرد و را رفیق صدا می زد.

هریت، خواهر کوچکش یادش بود ولی این اسم را اشتباه تلفظ می کرد.

فرانکلین به اتاقش رفت تا در این باره فکری کند.

روز بعد جمعه بود و فرانکلین نقشه در سر داشت. او با عجله رفت تا دوستانش را در پارک ببیند.

سگ آبی صدا زد: «هی کوچولو ما منتظر تو بودیم.»

فرانکلین خندید.

فرانکلین گفت: «از این به بعد شما نمی توانید مرا کوچولو صدا بزنید.»

همه تعجب کردند.

فرانکلین گفت: «من به شما ثابت می کنم که فرانکلین برق آسا هستم.»

خرس پرسید: «چطور؟» …