کتاب لرد سیاه 2 (نابغه ی خبیث قرن کمک نیاز دارد)

برشی از متن کتاب

لوید با صدای “هه!” بلندی از خواب بیدار شد.

خانم دیری بود؛ پرده ها را باز کرده بود و نور خورشید پاییزی که به داخل اتاق تابیده بود، صورت لوید را قلقلک می داد.

لحظه ای بعد اخمی بر پیشانی خانم دیری نشست.

لوید در حالی که به او خیره شده بود، گفت: “چقدر تو احمقی، فرامپسی! واقعا فکر کردی نور خورشید پوستم رو می سوزونه؟” و با حالت تمسخر آمیزی سرش را تکان داد.

خانم دیری فقط به او چشم غره رفت و بعد با عصبانیت از اتاق خارج شد.

لوید زیر لب گفت: ” عجب مشنگیه! یعنی هنوز نفهمیده من توی جسم قبلی ام نیستم؟!” از جایش بلند شد و به سمت در رفت. وقت آن رسیده بود به کارهای خسته کننده ای که یک بچه انسان مردنی انجام می داد بپردازد…دندان هایش را مسواک کند، به دستشویی برود، دوش بگیرد، پنجه های خونی اش را تمیز کند…نه، صبر کن، دیگر پنجه نداشت.

در را باز کرد و بیرون رفت…و مورد استقبال آبی قرار گرفت که به صورتش پاشیده شد! در حالی که جلوی در ایستاده بود و قطرات آب از صورتش پایین می ریخت، خانم دیری را دید که با لبخند دیوانه واری بر لب روبرویش ایستاده بود و در حالی که یک بطری خالی در دست داشت، با اشتیاق به لوید نگاه می کرد. لوید که گیج شده بود چند بار سرفه کرد. چرا آب به صورتش پاشیده بود! پشت سر دیری کریستوفر را دید که با دهان باز به هر دوی آن ها خیره شده بود. در چنین مواقعی لوید واقعا جای خالی قدرت ها و طلسم های قدیمی اش را احساس می کرد، مثلا طلسم نابودی بی بازگشت یا طلسم پنجه ی مرگ بار. لحظه ای بعد بطری ای را که خانم دیری در دست داست شناخت.

گفت: “حالا فهمیدم! آب مقدس کلیسای کشیش پیورجوی! زیرکانه… نبود!”

نا امیدی بر چهره ی خانم دیری نشست. لوید خندید و گفت: “تو یه احمقی، چامپسی! آب مقدس تاثیری که در سرزمین تاریکی داشت، این جا تو زمین نداره!”

کریس حیرت زده گفت: “چه کار می کنی، خانم دیری؟ این کارا چیه؟! نمی تونی این جوری باهاش رفتار کنی”

خانم دیری فقط شانه بالا انداخت، انگار برایش اهمیتی نداشت.

لحظه ای بعد خانم پیورجوی در پاگرد پله ها ظاهر شد..‌