درباره کتاب قربانی
کاپوت یا قربانی کتابی است که به طرزی وحشتناک بی رحمانه و شاد است. شادی بی رحمانه ی کتاب عجیب ترین تجربه ای است که از منظره ی اروپا بیان شده. از میان عوامل مهمی که در این کتاب مطرحند، جنگ در واقع نقش دوم را بازی می کند. اگر بهانه های غیرقابل اجتناب جزو تقدیر به شمار نمی آمدند، در واقع گویی جنگ در این کتاب در حکم بهانه ای بیش نبود. بنابراین در قربانی جنگ چیزی در حد قضا و قدر است و به نحو دیگری در این کتاب وارد نمی شود. جنگ در کتاب به صورت عامل اصلی مطرح نیست، بلکه به شکل تماشاچی می آید، البته به این معنی که منظره ی عینی این کتاب است.
قهرمان اصلی کتاب کاپوت یا قربانی است و آن جانوری است شاد و بی رحم و خونخوار. هیچ واژه ای بهتر از این اصطلاح خشن و نیمه مرموز آلمانی یعنی “کاپوت” ، که در لغت به معنی خرد‌شده و له و په و تکه تکه و نابود شده است، نمی توانست حال فعلی، یعنی حال اروپای بعد از جنگ را توصیف کند. کاپوت یعنی تلی از خرده ریزها و شکسته های یک شیئی درست. …
بخشی از کتاب قربانی
فرانک پاهایش را به طرف بخاری دراز کرد، خنده ی ملیحی سرداد و به لحنی طنزآلود پرسید: ” خب بالاخره آن شب در یاسی چند نفر یهودی کشته شدند؟”
بقیه هم خوش خوش می خندیدند و با حالتی حاکی از دلسوزی به من نگاه می کردند. آتش در بخاری پت پت می کرد و برف یخ زده با انگشتان سفید خود به شیشه های پنجره ها می کوبید. گاه گاه باد شدیدی، از آن بادهای بسیار سرد شمال، می وزید. بوران در خرابه های وصل به هتل انگلتر زوزه می کشید و خرده یخ به میدان وسیع ساکس می پاشید. من از جا برخاسته بودم تا به یکی از پنجره ها نزدیک شوم و از پشت شیشه های مه گرفته به میدان که از نور ماه روشن بود، نگاه می کردم. سایه های محو سربازان بود که بر پیاده رو هتل یوراپیسکی می رفتند و می آمدند. در آن پایین ها، آن جا که بیست بال پیش کلیسای ارتدوکسی ورشو برپا بود و لهستانی ها خود به پیروی از غیبگویی گنگ یک کشیش جلمبر آن را خراب کرده اند، اکنون برف کفن سفید خود را گسترده بود.
من نیز رو به سمت فرانک برگرداندم و خوش خوش شروع به خندیدن کردم.
در جواب سوال او گفتم: ” در اعلامیه ی رسمی رئیس دولت رومانی، میهایی آنتونسکو، آمده بود که پانصد نفر کشته شدند، ولی رقم واقعی اعلام شده از طرف سرهنگ لوپو هفت هزار نفر یهودی است.”
فرانک گفت: “رقم قابل ستایشی است، ولی طرز عمل شرافتمندانه نیست. این طور که عمل نمی کنند.”
فیشر، فرماندار ورشو، نیز سری به علامت عدم تایید تکان داد و گفت: “نه، این نحوه ی عمل درست نیست.”
وشتر، فرماندار کراکوف که یکی از قاتلان دولفوس است، به لحنی که معلوم بود می خواهد تنفر خود را نشان بدهد، گفت: “این شیوه ی کار یک ملت بی تمدن است.” …
کتاب قربانی به قلم کورتزیو مالاپارته و ترجمه‌ی محمد قاضی در نشر ماهی به چاپ رسیده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.