کتاب فرهنگ شعر نو فارسی (نیما یوشیج) هیوا مسیح

برشی از متن کتاب

همانطور که از اسم شعر نیز پیداست، شعر حال و هوای شاعری را به تصویر می کشد که بعد از گذشت پانزده سال از مرگ پدرش، هنوز در غم آن می سوزد و زبان حال نیما با پدر از دست رفته اش است. اهمیت این شعر فقط در این است که شخصی ترین موضوع، یعنی مرگ پدر، سوژه یک شعر نو می شود. این شعر تجسم جسارت به هم ریختن همه ی دیوارهای مبادا و نمی شود شعر هزار و صد ساله است. اگر چه در مقایسه با اشعاری چون «ققنوی» و «غراب» و چند شعر قبل از خود، شعر مهم و قویی نیست. اما زمینه ساز ورود شعر نو فارسی به عادی ترین و البته مهم ترین الام شاعر است که تا پیش از این بدین صراحت در هیچ شعری دیده نشده است. و همین تجربه ی نیماست که به شاعران پس از او توان و جسارت ورود به عرصه های عادی تر زندگی می بخشد.