کتاب جین ایر 1 (عاشقانه های کلاسیک)

برشی از متن کتاب

1

آن روز نمی شد پیاده روی کرد. هر چند صبح، یک ساعت در بوته زار عریان پرسه زده بودیم، اما از وقت ناهار (خانم رید وقتی تنها بود زود ناهار می خورد) باد سرد زمستانی ابرهای تیره را با خود آورد و چنان بارانی شروع شد که دیگر نمی شد از خانه بیرون رفت.

من از این موضوع خوشحال بدم، چون از پیاده روی طولانی در بعدازظهرهای سرد خوشم نمی آمد. دوست نداشتم دم غروب با انگشتان کرخت به خانه برگردم. سکوفت های بسی، پرستار بچه ها آزارم می داد. من از الیزا، جان و جورجیانا رید ضعیف تر بودم و برای همین احساس حقارت می کردم.

حالا الیزا، جان و جورجیا در اتاق مهمانخانه، دور مادرشان جمع شده بودند. خانم رید روی کاناپه ای کناربخاری لم داده بودو از اینکه عزیزانش کنارش بودند خوشحال به نظر مر رسید (فعلا از جیغ و داد و دعوا خبری نبود). من اجازه نداشتم پیش آن ها باشم. می گفتم متأسفانه مجبور است مر از خودشان دو نگاه داد. اما تا وقتی از بسی نشنود و به چشم خودش نبیند که نهایت سعی ام را می کنم که بچه ی خوب تر و خونگرم تری باشم حق ندارم پیش آن ها بروم. باید رفتارم را بهتر می کردم و جذاب تر و دلنشین تر می شدم. حتما منظورش پر رو تر و بی قیدتر بود و گرنه ناچار بود مرا از نعمت هایی که کوچولوهای شاد و راضی دارند محروم کند.

پرسیدم: «مگر بسی درباره ی من چیزی گفته؟»

-جین، من بچه های ایرادگیر و کنجکاو را دوست ندارم، تازه، خیلی بد است که بچه بزرگترهایش را سوال پیچ کند. برو یک گوشه بنشین و تا وقتی یاد نگرفته ای درست حرف بزنی، ساکت باش.

یک اتاق کوچک صبحانه کنار مهمانخانه بود؛ بی سرو صدا به آنجا رفتم. اتاق کتابخانه ای هم داشت . یکی از کتاب هایی را که می دانستم پر از تصویر است برداشتم و از سکوی کنار پنجره بالا رفتم. بعد مثل ترک ها چهارزانو نشستم، پرده ضخیم قرمز را کاملا کشیدم و خودم را در فضای کوچک کنار پنجره پنهان کردم.

چین های پرده ی قرمز جلوی دیدم را می گرفت و نمی توانستم طرف راست را ببینم، طرف چپم شیشه ی شفاف پنجره بود. شیشه مرا از سرمای آن روز نوامبر حفظ می کرد، اما مانع تماشای بیرون نبود. مشغول ورق زدن کتاب شدم، گاهی نیز سرم را بلند می کردم و منظره ی بعدازظهر زمستانی را تماشا می کردم. در دوردست هوا مه آلود و ابری بود و نزدیک تر چمن زار خیس و بوته های بی برگ دیده می شدند. باران یک ریز می بارید و زمین را می شست. معلوم بود طوفانی طولانی و کسل کننده در پیش است …..