کتاب انسان ها هیچ جا خانه نمی شود – مت هیگ

برشی از متن کتاب

می دانم بیش تر شما که دارید این متن را می خوانید، هنوز معتقدید انسان اسطوره است، اما من این جا اعلام می کنم آن ها واقعا وجود دارند. برای کسانی که نمی دانند، انسان یک شکل حیاتی واقعی دوپاست، با هوش متوسط که در سیاره ی کوچک پرآبی در گوشه ی بسیار پرت افتاده ی دنیا زندگی بسیار اغفال کننده ای دارد.

برای بقیه، و آن هایی که مرا فرستادند، انسان ها از بسیاری جهات همان قدر عجیب اند که انتظار دارید باشند. بی تردید درست است که در اولین برخورد، از شکل ظاهری آن ها دچار بیزاری می شوید.

چهره های آن ها هر ویژگی هولناک و عجیبی دارد. بینی مرکزی برآمده، لب هایی با پوست نازک، اندام های شنوایی ابتدایی بیرونی به اسم «گوش»، چشم های باریک و ابروهای بیخود و به دردنخور. جذب و پذیرش همه ی این ها مدت ها طول می کشد.

رفتارها و رسوم اجتماعی آن ها هم اول معمایی گیج کننده اند. موضوع مکالمات شان به ندرت چیزهایی است که می خواهند درباره شان حرف بزنند، و قبل از آن که حتی به درک آن ها نزدیک شده باشید، می توانم نود و هفت کتاب درباره ی بخش های شرم آور بدن و آداب لباس پوشیدن شان بنویسم.

آه، و کارهایی را فراموش نکنیم که برای خوشحالی شان انجام می دهند و در واقع باعث درماندگی می شوند. این فهرستی بی پایان است. شامل این ها: خرید، تماشای تلویزیون، پیدا کردن کار بهتر، گرفتن خانه ی بزرگ تر، نوشتن رمان تقریبا شبیه زندگینامه، آموزش کودکان، این که کاری کنند پوست شان کمی کم تر پیر به نظر برسد، و این آرزوی مبهم که شاید همه ی این ها معنایی داشته باشد.

بله، این ها به شکلی دردناک خیلی سرگرم کننده است. اما وقتی روی زمین بودم، شعر انسانی را کشف کردم. یکی از این شاعران، بهترین آن ها (اسمش امیلی دیکنسون بود) ، این را گفته: «من در آن چه محتمل است، ماوا دارم.» پس بگذارید ما هم خودمان را فریب بدهیم و همین کار را بکنیم. بگذارید ذهن مان را به تمامی باز کنیم، چون برای خواندن و درک آن چه در مقابل شماست، لازم است تمام پیش داوری ها را کنار بگذارید.

و بگذارید این را در نظر بگیریم: اگر واقعا زندگی انسان معنایی داشته باشد، چطور؟ و ــ با من کنار بیایید ــ اگر زندگی روی زمین نه فقط چیزی قابل ترس و تمسخر، بلکه در ضمن قابل احترام باشد چطور؟ آن وقت چی؟

حالا بعضی از شما می دانید من چه کرده ام، اما هیچ کدام علتش را نمی دانید. این سند، این راهنما، این روایت ــ هر اسمی می خواهید روی آن بگذارید ــ همه چیز را روشن خواهد کرد. از شما تمنا می کنم این کتاب را بدون تعصب بخوانید، و خودتان حیات انسانی را ارزشیابی کنید.

صلح برقرار باد.

مردی که من نبودم

خوب، جریان از چه قرار است؟

آماده اید؟

بسیار خوب، نفسی بکشید برای تان می گویم.

این کتاب، این کتاب بخصوص، درست این جا، روی زمین، اتفاق افتاده. در مورد این است که کشتن یک نفر، و نجاتش چه بهایی دارد. در مورد عشق و شاعران مرده و کره ی بادام زمینی است…