درباره‌ی کتاب انجیل‌های من اثر اریک امانوئل اشمیت
کتاب انجیل‌های من اثر اریک امانوئل اشمیت در قالب دو بخش تنظیم شده است و با سبکی جدید و منحصربه‌فرد به ماجرای پیامبر شدن حضرت عیسی (ع) می‌پردازد. در بخش اول، داستان از زبان عیسی (ع) روایت می‌شود و نشان می‌دهد که خودش به پیامبر بودن و معجزاتش شک دارد. در بخش دوم راویِ داستان یکی از سرداران رومی به نام “پیلاطس” می‌باشد که به حقانیت حضرت عیسی شک دارد و با دلایل خاصی که ارائه می‌کند، سعی دارد اثبات کند، او پیامبری دروغین است.
“اریک امانوئل اشمیت” با نگاهی خاص و متفاوت از دیگر آثاری که به موضوعِ پیامبریِ مسیح پرداخته اند، به این ماجرا نگاه می کند و همین نگاه متفاوت او، کتاب حاضر را به یکی از جذاب ترین کتاب هایی که در این زمینه نوشته شده، تبدیل کرده است.
از آن جایی که “اشمیت” در یک خانواده غیر مذهبی بزرگ شده و بعد به خواندن فلسفه روی آورده است، زوایه دید او نسبت به عیسی (ع) و شکل گیری دین مسیحیت بسیار جالب توجه است و نمونه های بارزی از این دیدگاه متفاوت درون متون این کتاب زیبا مشاهده می شود. او با نوشتن “انجیل های من” قصد دارد نشان دهد که مهم نیست که به یک دین یا پیامبر یقین کامل داشته باشید و یا این که نسبت به آن دچار شک و تردید باشید؛ چیزی که اهمیت دارد، بی تفاوت نبودن شماست. شک و ایمان، مسئولیت و لاقیدی، اساس این رمان است.
بخشی از کتاب انجیل‌های من؛ نشر ثالث
– چه زمان این واقعه روی داد؟
-زمانی که از شایعه مربوط به رستاخیز جادوگر آگاه شد. این شایعه تمام بیم هایش را برانگیخت. پیلاطس، تو هیرودیس را می شناسی: به شدت مذهبی است، ایمان نیاکانش را دارد و هرگز از قانون تخطی نمی جوید. این را که فرمان مرگ یحیای تعمید دهنده را که به نظرش به راستی الهام پذیرفته بود با رنج بسیار از او گرفتم، بسیار بد تاب می آورد. دیری بود که دیگر با من تماسی نداشت ولی پس از آن حادثه، با من دیگر حتی سخن نمی گفت.
با آشکار شدن عیسی و یحیی او را چون مسیح راستین اعلام داشته بود، هیرودیس امید فراوان به او بست. قصد داشت یاری اش کند، به او پول پیشنهاد کرد تا به موعظه خود شدت بخشد. عیسی این را به مسخره گرفت. هیرودیس خشمگین نمی شد. می‌دید که پیشگویی ها یکی به دنبال دیگری تحقق می‌یابند، بر درستی هویت عیسی مهر تایید می نهند. زمانی که عیسی توقیف شد، هیرودیس یک دم نیز احساس بیم نکرد. چنان به طبیعت اعتماد یافته بود که می پنداشت عیسی حریفان خود را از پای در خواهد آورد سدی از آتش بین خود و داورانش ایجاد خواهد کرد، یا هر نوع غرابتی بروز خواهد داد. زمانی که جاسوسان برایش خبر آوردند که دادگاه یهود نزدیک است یکپارچه به مرگ عیسی رای دهد، هیرودیس به مداخله پرداخت.
از دلیل‌های حقوقی بهره برد تا ناصری را نزد تو بفرستد. سپس به اینجا آورد و آن شب… هیچ چیز به گونه ای که پیش بینی شده بود روی نداد، هیچ چیز، پیلاطس. هیرودیس با مهربانی بسیاری عیسی را پذیرفت، به او گفت که نجاتش خواهد داد. عیسی در جواب گفت که هیچ کس و به خصوص او یعنی هیرودیس، نمی تواند او را نجات دهد. او می باید تقدیر خود را تکمیل کند. می باید مردم را نجات دهد نه خود را. ما هیچ در نمی یافتیم.
عیسی خواهان مردن بود، می گفت که بدون گذر از این مرگ هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. به نظرمان رسید که تا پایین ترین حد خود از پای درآمده، مردی است که دیگر نمی‌خواهد پیش رود، نگران از او خواستیم که از نو بر خود مسلط شود، برای ما اعجاب به بار آورد. فقط یک پاسخ داشت: باید بمیرد و احتضرش در شراطی هولناک می گذرد. من همواره این شک را داشتم که او متقلبی بیش نیست، ولی هیرودیس آن شب برای نخستین بار به چنین فکری رسید. دچار خشم مهیب شد.
اهانت به عیسی را آغاز کرد، از او خواست در برابر ما معجزه ای صورت دهد. ناصری، از پا درآمده، شانه ها فرو فتاده چون طراری که به پایان راه رسیده باشد، واکنشی نداد. هیرودیس، تمام اهل کاخ، درباریان، نگهبانان، خدمت گذاران را گرد آورد، یکایک آنان در قبال عیسی عنان گسستند به تمسخرش پرداختند، به او بی‌حرمتی روا داشتند، به لباس زنانش در آوردند. ما در انتظار واکنشی بودیم. تحریک را به بالاترین حد رساندیم تا پاسخی عایدمان شود. ولی در عوض این کار، ناصری چون عروسکی خود را در اختیارمان نهاده بود. لگدمال شد، بی‌حرمتی دید، آرایش داده شد، لمس شد، در بر گرفته شد، دستمالی شد و در آن حال در چشمانش اندوهی فرمانبرانه بود که خشم مهاجمان را دو چندان می کرد.
کتاب انجیل‌های من اثر اریک امانوئل اشمیت با ترجمه‌ی قاسم صنعوی توسط نشر ثالث به چاپ رسیده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.