کتاب اسرار تمدن های باستانی اینکا، مایا و آزتک

برشی از متن کتاب

مراسم قربانی مایاها

جنگجویان مایایی زره ای از پوست گراز یا پارچه های کتانی چند لایه به تن می کردند. آن ها نیزه هایی در اختیار داشتند که در سر آن ها از سنگ نوک تیزی استفاده شده بود. مبارزان هولکون معمولا با یک حمله ی غافلگیرانه به اردوی دشمن یورش می بردند تا بتوانند تعداد بیشتری از افراد دشمن را به اسارت بگیرند. اسیران معمولی به عنوان برده به کار گرفته می شدند ولی سینه ی نجبا و رهبران جنگی اسیر شده را می شکافتند و قلبشان را در می آوردند یا بر روی سنگ مخصوص قربانی، سر از بدنشان جدا می کردند این نوع قربانی کردن مورد علاقه ی مایاهای کهن بود!

قربانی کردن بخش مهمی از مراسم جنگی بود، با این کار قدرت فاتحان نشان داده می شدو از سوی دیگر به این ترتیب به خاطر پیروزی از خدایان سپاسگزاری می گردی، ولی دلپذیرترین شیوه ی قربانی در نظر مایاها،  خود زنی بود. این تفکر مذهبی که ریشه در فرهنگ اولمک ها داشت، نزد مایاها به آخرین حد خود رسید. هر فردی تیغه ی تیزی از سنگ قیمتی یا استخوان تراشیده با خود داشت. ان ها به شکل خصوصی در خلوت یا در ملا عام و دسته جمعی پوست خود را می بریدند. آن ها تصور می کردند که با این کار، خدایان یا ارواح درخواست و دعای آنان را اجابت خواهند کرد! خونی هم که ریخته می شد، غالبا جمع آوری و سوزانده می شد تا با دود خود به دنیاهای دیگر پیام برساند.