کتاب آداب روزانه – میسن کاری

برشی از متن کتاب

امروزه مالر را یکی از آهنگسازان برجسته اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم می‌دانند، اما در زمان خودش بیشتر در مقام یک رهبر ارکستر شهرت داشت. در اغلب سال های عمر، آهنگسازی بیشتر برایش فعالیتی پاره وقت بود. مالر سمفونی های پخته دوره میانی آهنگسازی خود را تابستان ها هنگام فراغت از کار توانفرسای رهبری اپرای دربار وین، خلق می کرد. او تابستان‌ها را در ویلایی در مایرنیگ، کنار دریاچه ی ورترزه در جنوب اتریش، می ‌گذراند. همسرش آلما، که نوزده سال از او جوان تر بود در خاطرات خود شرح درخشانی از عادات مالر در آن دوران به جا گذاشته است. آن ها در نوامبر ۱۹۰۱ همدیگر را دیدند، چهار ماه بعد ازدواج کردند و تابستان سال بعد به آن ویلا رفتند. در این موقع، آلما بچه اولشان را باردار بود. مالر طرح کلی سمفونی پنجم اش را با خود بدان جا آورده بود. اثری بسیار موفق که از مارش عزای آغازین تا موومان چهارم دل انگیزش که به آلما تقدیم شده بود فضاهای موسیقیایی گوناگونی را در بر داشت.

اثر مالر از درونی پر شور و خروشان حکایت دارد، گرچه عادات او در مایرنیگ یکسره خلاف این را نشان می ‌دهد. به گواه آلما، زندگی موسیقیدان در ویلا هیچ غل و غشی نداشت و چنان خالص بود که چندان به زندگی آدمیان نمی مانست. او ساعت شش یا شش و نیم صبح از خواب برمی خاست و بلافاصله زنگ می زد تا آشپز صبحانه اش را آماده کند. آشپز قهوه ای تازه آسیاب شده، شیر، نان رژیمی، کره و مربا به کلبه سنگی در جنگل می برد که مالر آنجا آهنگسازی می کرد. (او تا پیش از شروع کار صبحگاهی اش تحمل دیدن کسی را نداشت، برای همین آشپز به جای راه اصلی مجبور بود از مسیر شیبدار و لغزنده بگذرد، مبادا در راه با مالر برخورد کند.) مالر، به محض رسیدن به کلبه، اجاق سفری کوچکی را روشن می‌کرد و به قول آلما، اغلب انگشتانش را می سوزاند، آن هم نه از بی دست و پایی بلکه از سر بی حواسی خلسه وارش. و برای قهوه اش شیر گرم می کرد و صبحانه اش را روی نیمکتی بیرون خانه می خورد. و خودش را برای کار در کلبه محبوس می کرد. آلما وظیفه داشت مراقب باشد، مادامی که مالر مشغول کار است، هیچ سر و صدایی مزاحمش نشود. از نواختن پیانو پرهیز می ‌کرد و به همسایه ها وعده می داد، اگر سگ هایشان را ببندند، به آنها بلیت اپرا بدهد.

مالر تا میانه ی روز کار می کرد، بعد در سکوت به اتاقش برمی‌گشت، لباس عوض می کرد و به دریاچه می رفت تا شنا کند. به محض آن که داخل آب می شد، سوت می‌زد تا  زنش هم در ساحل به او بپیوندد. مالر دوست داشت سینه ی آفتاب دراز بکشد تا خشک شود و بعد دوباره بپرد توی آب. این کار را چهار، پنج بار تکرار می کرد، آن گاه احساس می کرد سر حال آمده و آماده ی نهار است. غذا مطابق سلیقه ی مالر، سبک و ساده بود. مغز پخت و کم چاشنی.

صفحه 59