کتاب تاریخ و ساختار نظام سیاسی ایالات متحده آمریکا

برشی از متن کتاب

جنگ اسپانیا و آمریکا که در سال ۱۸۹۸ به وقوع پیوست، نقطه عطفی در تاریخ آمریکا محسوب می‌شد. طی چند سال پس از اتمام جنگ، ایالات متحده کنترل و نفوذ جزایر دریای کاراییب، پاسیفیک مرکزی و بخشی از شرق آسیا را به دست آورد. تا دهه ۱۸۹۰، کوبا و پورتوریکو تنها باقیمانده‌های امپراتوری اسپانیا در دنیای نوین و جزایر فیلیپین مرکز قدرت اسپانیا در اقیانوس آرام به شمار می‌رفتند.

در سال ۱۸۹۵، خشم مردم کوبا علیه استبداد کشور اسپانیا به جنگ‌های استقلال آن کشور منجر شد. ایالات متحده این نهضت مردمی را با نگرانی دنبال میپ‌کرد. با آن‌که بیش‌تر آمریکایی‌ها با مردم کوبا هم‌دردی می‌کردند، اما رئیس جمهور وقت، کلیولند مصمم بود که بی‌طرفی خود را نگاه دارد. سه سال بعد، با نابودی یک کشتی آمریکایی و کشته شدن ۲۵۰ نفر که در بندر هاوانا لنگر انداخته بود، ایالات متحده بهانه خوبی برای آغاز جنگ پیدا کرد و به اسپانیا اعلام جنگ کرد.

جنگ با اسپانیا سریع و سرنوشت‌ساز بود، در طول ۴ ماه جنگ، آمریکایی‌ها به پیروزی‌های مهمی دست یافتند. یک هفته پس از اعلان جنگ، ۶ اسکادران کشتی جنگی به سوی فیلیپین به حرکت در آمدند و تمام ناوگان دریایی اسپانیا در شرق آسیا را نابود کردند.

در همین حال، سربازان آمریکایی در بندر شهر سانتیاگوی کوبا پیاده شدند و پس از یک سری نبردهای پی در پی، چهار کشتی جنگی اسپانیایی را فراری دادند. اسپانیا به زودی قرارداد صلح را پذیرفت و عهد نامه‌ای که در روز دهم دسامبر ۱۸۹۸ امضا نمود، قیمومیت کوبا را تا پیش از رسیدن به استقلال به آمریکا سپرد. اسپانیا همچنین پورتوریکو و گوام را نیز بابت غرامت جنگی به آمریکا داد و فیلیپین را به قیمت ۲۰ میلیون دلار واگذار نمود.

داشتن مالکیت بر خاک خارجی یک تجربه جدید برای آمریکا بود. البته چند دهه بعد، وقتی یک حرکت استقلال طلبانه مسلح در فیلیپین آغاز شد، این ایالات متحده بود که دولتی استعمارگر شناخته شد. مردم فیلیپین در نهایت حق تشکیل مجلس ملی را در سال ۱۹۱۶ به دست آوردند و در سال ۱۹۳۶ نیز جمهوری خود مختار خود را تشکیل دادند. دخالت آمریکا در منطقه پاسیفیک فقط به فیلیپین محدود نشد. در سالی که آمریکا مشغول جنگ با اسپانیا بود، هم‌زمان مناسبات جدیدی را در جزایر هاوایی شروع کرد. تا آن زمان، تنها تماس آمریکایی‌ها با مردم این جزایر از طریق میسیونرها و بازرگانان بود. پس از سال ۱۸۶۵، آمریکایی‌ها شروع به گسترش و بهره‌برداری از منابع این جزایر خصوصا نیشکر و آناناس کردند. وقتی دولت سلطنتی هاوایی اعلام داشت که قصد دارد به نفوذ خارجی‌ها پایان دهد، سرمایه‌داران آمریکایی با بازرگانان پرنفوذ هاوایی همراه شده و دولتی جدید را تشکیل دادند. چند سال بعد، آمریکا نخستین و مهم‌ترین پایگاه دریایی خود را در ساحل جزیره پرل هاربر (Pearl Harbor) تشکیل داد و در سال ۱۹۵۹، هاوایی را پنجاهمین ایالت خود معرفی نمود.