کتاب گزینه اشعار سید علی صالحی

کتاب گزینه اشعار سید علی صالحی در انتشارات مروارید به چاپ رسیده است.

در این کتاب مجموعه ای از سروده های این شاعر مشهور را می خوانیم. صالحی، شاعری است که زندگی بسیار پر فراز و نشیبی داشته اما هیچ گاه از شعر گفتن دست نشسته است. در سال های 53 و 54 جریان موج ناب را در شعر سپید همراه با چند تن از شاعران زمان خود به راه می اندازد اما در سال 57 از آن فاصله می گیرد. به نظر صالحی تقطیع و سطربندی سنتی در شعر سپید درست نبود و برای حل این مشکل پیشنهاد تقطیع هموار و مدرن را داد که روش  موفقی شد و بیش از 20 سال است که این روش در شعر سپید جا افتاده است. صالحی جنبشی را به نام" شعر گفتار" بنیان نهاده  و سال ها برای تحکیم و توسعه آن می کوشد. سید علی صالحی  صاحب کتاب های شعر بسیاری است، اما اثر حاضر مجموعه ای از اشعار او را در بردارد که شامل 7 بخش  است. کتاب اول  مربوط به سالهای 1350 تا 1366 است تا می رسیم به کتاب هفتم که مربوط به سال های 81-82 است. بنابراین 32 سال شعر و شاعری این ادیب مشهور کشورمان را روایت می کند. او هم همچون نیما یک مخاطب آشنا دارد که نامش "ری را" ست. ری را، سنگ صبوری است که هم مخاطب کلامی و هم مخاطب نامه های اوست. اشعارش بریده بریده و فارغ از حساب زمان و ارتباط های دقیق اما سرشار از هیجان به نظر می رسند. برای مثال در یکی از شعر های او درمان زخم را ستاره و آرزوی دست را قلم و درمان اندوه را ترانه و چه بسا ترانه را زمزمه آواز آرزویی می خواند. این شاعر در شعری به نام "دریغا ملا عمر" آن چنان با سوز و گداز به همدلی با ستمدیدگان می پردازد که هر خواننده ای را متاثر می کند. عباراتی همچون دریغا، کبوتر کشان کهنه کار، سلیمه به سنگسار و خواهرم به خانه مرد را آورده است.

فهرست

نامه کتاب اول 1366-1350 از آوازهای کولیان اهوازی منظومه ها لیالی ها پیشگو و پیاده ی شطرنج کتاب دوم 1368- 1366 نامه های نخست مثلثات و اشراق ها عاشق شدن در دی ماه/ مردن به وقت شهریور کتاب سوم 1370- 1369 نامه های بی نشان دیگر دیر آمدی ری را کتاب چهارم 1374- 1371 نامه ها سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت کتاب پنجم 1377- 1375 آسمانی ها رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود ساده بودم ، تو نبودی، باران بود آخرین عاشقانه های ری را کتاب ششم 1380- 1378 دعای زنی در راه که تنها می رفت دریغا ملاعمر چیدن محبوبه های شب کتاب هفتم 1382- 1381 تازه ها

برشی از متن کتاب

 سلام! حال همه ما خوب است ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند. با این همه.... عمری اگر باقی بود طوری از کنار زندگی می گذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل ناماندگار بی درمان! تا یادم نرفته است بنویسم حوالی خوابهای ما سال پربارانی بود می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه باز نیامدن است اما تو لااقل، گاهی، هرازگاهی ببین انعکاس تبسم رویا شبیه خواب شقایق نیست! راستی خبرت بدهم خواب دیده ام خانه ای خریده ام بی پرده، بی پنجره، بی در، بی دیوار... هی بخند! بی پرده بگویمت چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد فردا را به فال نیک خواهم گرفت. دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سفید از فراز کوچه ما می گذرد باد بوی نام های کسان من می‌دهد. یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟ نه ... ری را جان! نامه ام باید کوتاه باشد ساده باشد بی حرفی از ابهام و احتمال از نو برایت می نویسم حال همه ما خوب است اما تو باور مکن!      عاشقانه  1 شب زمهریر و زمستان، تمام سال. ماه قبیله ای غمگین است که از تماشای این سیاره کبود پیر می شود، با کسانی از کوچه های بالاتر آفتاب را به بهای نانی گروگان گرفته اند گویا به جستجوی سوسوی اندکی پریشانند و من نمی دانم. جفتی ستاره در پس این شب پنهان سرگرم علاقه اند من یقین دارم که روشنایی نطفه خواهد بست. و من شبی شکسته در تیر آشکار برای ماه کاسه ی آبی خنک خواهم آورد و آوازهای آفتاب را دیگر در چاه نخواهم سرود. جان شما و جان این سیاره کبود!   2 می آیی برای هر زخمی ستاره‌ای، برای هر دستی قلمی، برای هر بیابانی سینه ای دریا، برای هر اندوهی ترانه ای، ترانه ای چه بسا که زمزمه آواز آرزویی آرزویی! من که نمی دانم. تو شاعر باش   راز می آمدند می خواندند می گریستند زائران دیرینه زائران راه راه به راه و بی راه راه. سفر کرده را جز این جهان مقصد کجاست؟ پر عقاب است این مرغ خانگی! بیا بخوان گریه کن. به اسم به اسم من است روشنایی روزگار!

شاعر: سید علی صالحی انتشارات مروارید