کتاب پنج کنسرتو برای ویولن | موتسارت

کتاب پنج کنسرتو برای ویولن اثر ولفگانگ آمادئوس موتسارت توسط انتشارات نای و نی به چاپ رسیده است.

کنسرتو ویلن شماره 1 (k.207)

کنسرتو شمارۀ یک در «سی بمل ماژور» (Violin Concerto No. 1 in B major)  در سال 1773 یا 1775 توسط موتسارت نوشته شد. البته تاریخ خلق این اثر با شک و تردیدهایی رو به رو است و به نظر می رسد که موتسارت این اثر را مانند چهار کنسرتوی دیگرش در 19 سالگی (1775) نوشته، هر چند که آنالیز دست نوشته های باقی مانده از او نشان می دهد که این کنسرتو در سال 1773 به اتمام رسیده است. این کنسرتوویلن شامل سه موومان: اَلِگرُ – مُدِراتُ (Allegro- Moderato) و پرِستُ (Presto) می باشد. ساختار معمولی تند – آهسته – تند که در میان کنسرتوهای دیگر رواج دارد در این کنسرتو نیز دیده می شود. این قطعه سرشار از گوشه های شادی آور است.

کنسرتو ویلن شماره 2 (k. 211)

این کنسرتو در «ر ماژور» (Violin Concerto No. 2 in D major) در سال 1775 نوشته شد و مانند کنسرتوی قبل از خود ساختار سه موومانیِ: اَلِگرُ – مُدِراتُ (Allegro- Moderato)، آندانته (Andante)  و رُندُ – آلِگرُ (Rondeau-Allegro) را دارد.

کنسرتو ویلن شماره 3 (k.216)

موتسارت این کنسرتو را در «سل ماژور»

(The Violin Concerto No. 3 in G major)  نوشته و تاریخ آن به سال 1775 می باشد. این قطعه نیز از سه موومان: آلِگرُ (Moderato)، آداجیو (Adagio) و رُندُ (Rondeau) تشکیل شده است. موومان سوم این اثر به دلیل گیرایی غافل گیر کنندۀ ارکستر ملقب به «Strassburg» (استرسبورگ) می باشد. این کنسرتو به همراه کنسرتوی شماره 5 از معروف ترین کنسرتوویلن های موتسارت می باشد که دارای تم های زیبایی بوده که تغییر گام در آن نسبتاً زیاد دیده می شود.

کنسرتو شماره 4 (k.218)

کنسرتوی شمارۀ چهار در «ر ماژور» (Violin Concerto No. 4 in D major) نیز مانند سایر کنسرتوها در سال 1775 نوشته شد. نسخۀ دست نویس این اثر در کتابخانه ای در شهر کراکوف در لهستان نگهداری می شود. این کنسرتو نیز ساختار تند – آهسته و تند را دارد.

کنسرتو شماره 5 (k.219)

این کنسرتو را در «لا ماژور» (The Violin Concerto No. 5 in A major) به جرأت می توان گفت بهترین و همین طور آخرین کنسرتوویلن موتسارت است که در سال 1775 نوشته شد و در تعطیلات آخر هفته سالزبورگ همان سال به روی صحنه رفت. این کنسرتو ساختار موسیقیایی تند – آهسته – تند دارد. موتسارت اغلب آن دسته از کارهایی را که به سازهای زهی اختصاص دارند، بین سال های 1773 تا 1779 نوشته است که متأسفانه زمان خلق و مناسبت آن ها و یا این که برای چه کسی نوشته شده نامشخص است. البته تحقیقات و بررسی های به عمل آمده بر روی دست نوشته های اصلی این کنسرتوها نشان می دهند که تاریخ گذاری بعضی از آن ها بارها و بارها عوض شده اند. به طور مثال تاریخ نوشته شدن کنسرتوی شماره 5 ابتدا 1775 یادداشت شده و سپس خط زده شده و به جای آن 1780 نوشته شده و دوباره به 1775 بازگردانیده شده است.