کتاب هزاران فرسنگ تا آزادی - یون سون کیم

کتاب هزاران فرسنگ تا آزادی نوشته ی یون سون کیم با ترجمه ی زینب کاظم خواه توسط نشر ثالث به چاپ رسیده است.

در کتاب "هزاران فرسنگ تا آزادی" با زندگی در کره شمالی و جنوبی آشنا می شویم و تفاوت های این دو کشور نزدیک و همسایه، با این داستان برایمان روشن تر می شود. در این کتاب نویسنده داستان زندگی واقعی خود را به صورت رمانی برای خواننده به تصویر می کشد. محتوای کتاب بیانگر زندگی جوانی با نام یون سون کیم است که در کره شمالی به دنیا آمده. او پس از تحمل رنج ها و مشکلات بسیار، تمام امیدش به زندگی را از دست داده می دهد. در نتیجه، در دوازده سالگی که فقر، بدبختی و نا امیدی او را احاطه کرده است، می کوشد تا وصیت نامه ای برای خودش بنویسد. به دنبال این مشکلات و سختی ها، او به ناچار از کشورش، کره شمالی، می گریزد و به کره جنوبی پناه برده، در آنجا با دنیای جدیدی روبه رو می شود. جوان حرف هایی درباره کشور خود در کره جنوبی می شنود که برایش ناآشنا می باشد؛ مثلا اینکه در کره شمالی، اردوگاه های وحشتناک کار وجود دارد که دست کم در آنها صد و پنجاه هزار نفر زندانی هستند و آرام آرام می میرند. او در کشورش متوجه شده بود که مردم ناپدید می شوند اما درباره این اردوگاه ها و مرگ آرام مردم چیزی نشنیده بود. در پی زندگی در کره جنوبی، یون سون کیم با پناهندگانی آشنا می شود که مانند او از کره شمالی فرار کرده اند؛ به علاوه،‌ از زندانیانی می شنود که اولین اولویت آنها در زندگی، همیشه جنگیدن برای زنده ماندن بوده است.

برشی از متن کتاب

ما هرگز نباید به چین می آمدیم. سه ساعت من، مادرم و کئومسان، در دل تاریکی در حومه چین راه رفتیم تا یک ایستگاه اتوبوس پیدا کنیم. برای فرار... ترک کردن مردی وحشی که ما را مثل یک زندانی نگاه داشته بود. مادرم یک شب بعد از بحث تند و زننده ای با همسر چینی اش تصمیم گرفت که فرار کنیم. او به زنی که ما را فروخته بود گفته بود:«از او می خوام که برام یه پسر بیاره.» چند ماه بود که او مادرم را برای این خواسته مورد اذیت و آزار قرار می ‌داد. آن شب مادر دیگر نتوانست تحمل کند. به او التماس کرد:«من برای حامله شدن خیلی پیرم. بذار بریم.» او سر مادر فریاد زد:«من دو هزار یوآن برای تو دادم. پولم را بده، بعد برو!» از روز اول از آن مرد متنفر بودم. او بیش از چهل سال داشت، اما من با آن که دختر کوچکی بودم از او سواد بیشتری داشتم. او حتی نمی دانست که نام خودش را چگونه بنویسد. فقط از حرف ایکس برای امضایش استفاده می کرد. هنوز اولین روز زندگی جدیدمان را با این مرد خیلی خوب یادم می آید. ما ناجی مان را ترک کرده بودیم و به سمت قلمروی ناشناخته ای می رفتیم. ناجی ما حتی به خودش زحمت نداده بود بگوید کدام یک از آن دو مرد خشن در آشپزخانه ما را خریده است. مدتی زمان برد تا عادت کنیم که این مرد جدید در زندگی ما پدر جدیدمان است. ناجی ما حتی با ما خداحافظی درستی نکرد. دنبال آن دو مردی که جلوی ما راه می رفتند خانه او را ترک کردیم. حتی یک کلمه هم بین ما رد و بدل نشد. وقتی سه نفرمان در اتوبوسی به سمت مقصدی ناشناخته نشستیم، یکی از آن دو مرد آمد و ما تازه متوجه شدیم آن مرد دیگر، فقط دوستی بود که آمده بود در معامله به او کمک کند. همسر جدید مادرم، خیلی بلند نبود با شکمی برآمده با پاهای باریک بدون شک کمتر از 164 سانتی متر بود. او صورت مربعی شکل بزرگ و تختی داشت، به هیچ وجهی چیز جذابی نداشت. حس می کردم خیلی اعتماد به نفس ندارد یا لااقل کمی خجالتی بود. به نظر می ‌رسید می‌خواهد چیزی به من بگوید، اما بعد نظرش عوض شد، توانایی ارتباط برقرار کردن نداشت. اما اگر حرف هم می زد، ما نمی توانستیم چینی حرف بزنیم. اتوبوس در سکوت در میان حومه شهر تکان تکان می خورد تا اینکه به شهری کوچک رسیدیم و از اتوبوس پیاده شدیم. در آن ایستگاه، مرد ما را به اتوبوس دیگری راهنمایی کرد و بعد دوباره پیاده شدیم و هنوز هم نمی دانستیم به کجا می رویم. چهار ساعت در اتوبوس بودیم.

• فرار من از کره شمالی
• نویسنده: یون سون کیم
• مترجم: زینب کاظم خواه
• انتشارات: ثالث