کتاب قصه ی ناتکین سنجابه

کتاب قصه ی ناکتین سنجابه، اثر بئاتریکس پاتر و ترجمه ی پروانه ی عروج نیا، از سوی نشر ماهی به چاپ رسیده است.

این اثر قصه ای است درباره ی یک سنجاب، سنجاب قرمز کوچولویی به اسم "ناکتین". او برادری به اسم "توینکلبری"، و کلی هم پسر عمو داشت. همه ی آن ها در جنگلی کنار دریاچه زندگی می کردند، وسط دریاچه جزیره ای بود، پر از درخت و بوته های فندق؛ میان این درخت ها، جغد قهوه ای پیری لانه داشت. سنجاب ها برای این که بتوانند در جزیره، فندق جمع کنند، باید از جغد اجازه می گرفتند. همه ی آن ها با هم به همراه هدایایی به سمت جزیره رفتند، وقتی به خانه ی جغد رسیدند، توینکلبری و بقیه با ادب تعظیم کرده و هدایا را تقدیم جغد کردند، اما در این میان ناکتین که خیلی بی ادب بود، دائما بالا و پایین می پرید و سر به سر جغد پیر می گذاشت، روزها به همین ترتیب می گذشت و هر بار که بقیه سنجاب ها با احترام به دیدن جغد می رفتند، ناکتین دوباره، با پررویی، ورجه وررجه می کرد، تا این که یک روز صبر جغد از کارهای بد او لبریز شد، ناکتین را به درون لانه برد و اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد! ... خواندن این داستان زیبا و البته آموزنده، همچنین فهمیدن سرنوشت ناکتین و این که جغد چه طور او را ادب می کند؟  برای بچه ها بسیار جالب است. ابعاد بسیار کوچک کتاب (جیبی)، جملات کوتاه در کنار تصاویر رنگی بر جذابیت این اثر می افزاید.

 

برشی از متن کتاب

آنها از شاخه های نازک کلک های کوچکی ساختند و پارو زنان به سمت جزیره جغد رفتند تا فندوق جمع کنند. هر سنجاب کیسه کوچک و پاره ای بزرگ داشت و دمش را به جای بادبان بالا گرفته بود. آنها با خودشان سه موش چاق هم برده بودند تا به قهوه ای هدیه کنند. وقتی رسیدند، آنها را دم پله های خانه او گذاشتند. بعد توینکلبری و سنجاب کوچولو های دیگر هرکدام تعظیم کوتاهی کردند و مودبانه گفتند: «آقای قهوه ای پیر، ممکن است لطف کنید و به ما اجازه بفرمائید که در جزیره شما فندق جمع کنیم؟» اما ناتکین که خیلی پررو بود، مثل یک آلبالوی قرمز کوچولو ورجه ورجه می کرد و می خواند: گوش کن به این معما: یه مرد ریزه میزه کتی قرمز پوشیده، چقدر تروتمیزه تو دستش یه عصایی، تو دلش هم یه سنگی بگو تا بهت بدم، سکه های قشنگی . این معما مال عهد بوق است. آقای قهوه ای اصلا به ناتکین محل نگذاشت. همان طور که نشسته بود، چشمهایش را بست و خوابش برد. سنجاب ها کیسه های کوچک شان را پر از فندق کردند و غروب با کلک هایشان به خانه برگشتند. اما صبح روز بعد، همه شان به جزیره جغد برگشتند. توینکلبری و دیگران موش کور چاق چله آوردند، روی سنگ جلوی خانه قهوه ای پیر گذاشتند و گفتند: «آقای قهوه ای، می شود لطف کنید و بزرگوارانه به ما اجازه بدهید که باز هم کمی فندق جمع کنیم؟» اما ناتکین که اصلاً ادب نداشت، شروع کرد به رقصیدن؛ او آقای قهوه ای پیر را با یک شاخه گزنه قلقلک میداد و می‌خواند: اون چیه که کوچیکه، نازک و سبز و شیطون؟ هم توی باغ می شینه، هم رو دیواری ایوون؟ مواظب خودت باش، تو جنگل و جزیره؟ هرگز بهش دست نزن، چون که گازت می گیره؟ آقای قهوه ای ناگهان از خواب پرید و موش کور را برد توی خانه اش. او در را محکم روی ناتکین بست. در همین وقت رشته باریک و آبی رنگ دود اجاق از نوک درخت بلند شد. لاکتین از سوراخ کلید نگاهی کرد و خواد: اون چیه که در می آد؛ از روی بوم خونه اگه بگیری دستت، تو دست نمی مونه شبیه باد و آبه، نه سفته نه محکمه ولی نمیشه ریختش، تو ظرف و تو قابلمه سنجاب ها همه جای جزیره را دنبال فندق گشتند و کیسه های کوچکشان را پر کردند. اما ناتکین تکه صمغ های زرد و قرمز بلوط را جمع کرد و همان طور که روی کنده درخت راش نشسته بود، تیله بازی می کرد و در خانه آقای قهوه ای پی را می پایید. روز سوم سنجاب ها صبح زود بیدار شدند و رفتند ماهیگیری. آنها هفت ماهی ریزه چاق و چله گرفتن تا به آقای قهوه ای پیر هدیه کنند. سنجابها پاروزنان از دریاچه گذشتند و پای درخت شاه بلوط خمیده ای در جزیره جغد پهلو گرفتند.    

نویسنده

پاتریک بئاتریس عاشق روستا بود. او بیشتر دوران کودکی خود را، به شیوه ای متفاوت با رسوم عصر ویکتوریا، صرف نقاشی از حیوانات و بررسی آنها کرد. شیفتگی او به جهان طبیعت انگیزه ی اصلی خلق مجموعه کتاب های کوچک وی شد. منبع الهام ویژه ی پاترناحیه ی لیگ دستریکت در شمال غربی انگلستان بود که وی سی سال پایانی عمرش را در آن گذراند و به کشاورزی، حمایت از حفظ محیط زیست و همکاری با بنیاد ملی حفظ میراث تاریخی و زیبایی طبیعی پرداخت.

نویسنده و تصویرگر: بئاتریکس پاتر مترجم: پروانه عروج نیا انتشارات: ماهی