کتاب در جست و جوی زمان از دست رفته (نام جاها: نام)

کتاب در جستجوی زمان از دست رفته (نام جاها: نام) به قلم مارسل پروست و اقتباس گری و تصویرگری استفن اوئه با ترجمه شهریار وقفی پور توسط نشر چترنگ به چاپ رسیده است.

"در جست و جوی زمان از دست رفته نام جاها: نام" داستانی مصور می باشد که برگرفته از مجموعه کتاب های هفت جلدی با عنوان مشترک "در جست و جوی زمان از دست رفته" است. نویسنده در طول محتوای اثر حاضر، با بهره گیری از بیانی ساده و روان و هم چنین قلم زیباو توانای خویش، ماجراهایی زیبا و خواندنی از زندگی واقعی خود را برای مخاطب شرح می دهد. همان طور که از نام کتاب پیدا است، داستان به گذشته ای مربوط می شود که دیگر قابل بازگشت نیست. در واقع راوی داستان شخص نویسنده می باشد که خاطرات تلخ و شیرین برهه هایی از زندگی اش را روایت می کند. مولف روزهایی دوران نوجوانی و رویاهای رفتنش به بلبک در تعطیلات تابستانی را برای مخاطب تشریح می کند. وی در خیالاتش، خود را در یکی از اتاق های گراند هتل ساحل بلبک می بیند که شباهت بسیار زیادی به اتاقش در کومبره داشته و به مکان های دیدنی این سرزمین زیبا می رود. اما با نزدیک شدن به فصل تعطیلات، پدر و مادرش، به وی وعده می دهند که او را به شمال ایتالیا خواهند فرستاد. با شنیدن این خبر، بار دیگر خیال پردازی هایش آغاز شده و این بار خود را در در دشت های فیزوله و فلورانس حاضر می بیند. به طور کلی، مولف با استفاده از روش کمیک، تصاویری زیبا را با جملات و عبارات خود ترکیب کرده و داستانی جذاب را خلق می نماید که به راحتی خواننده را مجذوب خویش می سازد.

برشی از متن کتاب

تنها هوسم آن بود که طوفان اقیانوس را به نظاره بنشینم. برای من، عظیم ‌ترین نمایش‌ ها آن ‌هایی بودند که می ‌دانستم به قصد خوشی من، به تصنع صحنه ‌آرایی نشده‌ اند. بیا تندی برویم خانه. این قدر چسبیده به دیوار راه نرو! با این باد ممکن است کاشی ‌ای روی سرت خراب شود. یا مریم مقدس! دیگر سیر شده ‌ام از این همه مصیبت و کشتی شکستگی که روزنامه ‌ها را پرکرده ‌اند! خدایا...! در تب و تاب شناخت صرفاً آن چیزهایی بودم که برای من ارزنده بودند چون به من سویه ‌ای از اندیشه نابغه ‌ای بزرگ را می ‌نمودند یا جبروت و هیبتی را که طبیعت آن هنگام به نمایش می‌ گذاشت که به خود نهاده شده بود، رها از دخالت بشر. درست همان‌ طور که صدای خوش ‌آوای زنی که از صفحه ی گرامافون پخش می‌ شود، نمی ‌تواند مایه ی تسلای مردی مادر از دست داده شود؛ طوفانی هم که به شکلی مکانیکی ساخته می ‌شد، دلسردم می ‌ساخت مثل فواره‌ های چراغانی شده نمایشگاه جهانی. برای اطمینان از این که طوفان اقیانوسی مطلقا واقعی است، به ساحلی طبیعی نیاز داشتم نه دریاچه ‌ای مصنوعی که به تازگی نزدیک شهر ساخته شده بود. نام بلبک را به یاد آوردم، که لوگراندن گفته بود نام ساحلی است که چسبیده است به... ... آن بنادر تدفینی که شهرتشان به کشتی های شکسته بی شمار است و شش ماه از سال را پوشیده در کفنی از مه و افشانه آب می گذرانند. ... آن جا، بسی بیش از وقتی در فینیستر هستید، می فهمید پایین پای تان، انتهای واقعی فرانسه است. آخر خاک اروپا، آخر ارض کهن. روزی در کومبره وقتای در حضور مسیو سوان به نام ساحلی در بلبک اشاهر کردم،. در حقیقت بلبک را خوب می شناسم کلیسایی در بلبک است که قدمتش به قرون دوازدهم و سیزدهم می رسد و هم چنان نیم رومانسک است، غریب ترین گونه از معماری گوتیک نورماندی است. و معمول ترین تفاق آن که بعید نباشد آدمی آن را به اشتباه اثری بشمارد که ملهم از روح ایرانی است. .... و این اثر گوتیک به چشمم زده تر می نمود اینک که می توانستم آن را جدا از شهرهایی ببینم که در آن ها تا آن زمان همواره به خیالش آورده بودم و می توانستم ببینم که در نمونه ای خاص فراز این صخره های بایر، چگونه به هیئت مناره ای ظریف ریشه گرفته و بر بالیده است. در بلبک، مرا به دیدن بدل هایی از مشهورترین مجسمه ها می بردند. و چنان شعفی را حس می کردم که نمی گذاشت نفس برآرم، چرا که در این اندیشه غور می کردم که شاید روزی آن ها را ببینم که بر دیوار کنده شده اند، در برابر مه افشانه ی ابدی. در روزهای شیرین طوفانی فوریه باد، آرزو و هوسم را به دیدن معماری گوتیک با آرزومندی ام به ایستادن در برابر طوفان اقیانوسی در می آمیخت. به این هم می اندیشیدم که فردایش، مرا به قطار باشکوه و دوست داشتنی ساعت یک و بیست و دقیقه سوار خواهد کرد. قطار در بایو، کوتانس، ویتره، کستامبر، پونتورسون، بلبک، لانیون، لامبل، بنوده، پونتاوان و کمپرله ایستگاه داشت...

نویسنده: مارسل پروست اقتباس گر و تصویرگر: استفن اوئه مترجم: شهریار وقفی پور انتشارات: چترنگ