کتاب انجمن شاعران مرده - کلاین بام

کتاب انجمن شاعران مرده نوشته ی ان. اچ کلاین بام با ترجمه ی زهرا طراوتی توسط نشر نیماژ به چاپ رسیده است.

معلمی که لهجه ی اسکاتلندی داشت، فریاد کشید: «آرام راه برید، آقایان. آرام تر.» چهل تا از شاگردان سال سومی داشتند با عجله از پله های خوابگاه پایین می آمدند و پانزده شاگرد سال چهارمی داشتند به زور راه خود را به بالا باز می کردند.

یکی از پسرهای سال سومی گفت: «بله قربان، بله آقای مک آلیستر. ببخشید، آقا.» مک آلیستر برای پسرانی که با سرعت پایین می آمدند و به حیاط می رفتند، سری تکان داد. داخل سالن افتخارات آکادمی، سال سومی ها یا در اطراف ایستاده بودند، یا نشسته بودند بر صندلی های چرمی و چروکیده ی سالن و منتظر بودند نوبت شان برسد. چندی از چشم ها به دیوار راه پله خیره بود که به در یکی از اتاق های طبقه ی دوم می رسید. لحظاتی بعد، پنج پسر در سکوت از پله ها سرازیر شدند. سر و کله ی معلم پیری با موی جوگندمی، در قاب در پیدا شد، دکتر هگر فریاد زد: «اوراستریت، پری، دالتون، اندرسن، کمرون. بیاین بالا.»

همچنان که پسرها از راه پله بالا می رفتند، دو پسری که آن پایین جا گرفته بودن با اشتیاق آن ها را تماشا می کردند. پیتس زیر لب در گوش همکلاسی اش گفت: «پسر جدیده کیه، میکس؟» استیون میکس زیر لب در جوابش گفت: «اندرسن.» هگر پیر متوجه این گفت و گو شد. با ترش رویی گفت: «آقایان پیتس و میکس. نمره منفی.» پسرها به زمین نگاه کردند و بعد سرشان را به سمت هم چرخاندند و پیتس، چشم هایش را در چشم خانه گرداند. دکتر هگر پیر بود اما چشم هایش چون عقاب تیز بودند، گفت: «یک نمره ی منفی دیگه آقای پیتس.»

پسرهایی که دکتر هگر آن ها را صدا زده بود، به دنبالش راه افتادند و از برابر خانم نولان، منشی و همسر آقای نولان گذشتند و وارد دفتر کار مدیر نولان شدند. ...

(برشی از متن)

• نویسنده: ان. اچ کلاین بام
• مترجم: زهرا طراوتی
• انتشارات: نیماژ