کتاب شکوای سبز 1 - مهدی شجاعی

درباره‌ی کتاب شکوای سبز (جلد اول) نوشته سید مهدی شجاعی

"شکوای سبز (1)" کتابی مربوط به معنای سه مناجات "ندبه"، "شعبانیه" و "عرفه" می باشد که ترجمه هایی خواندنی و بسیار تاثیر گذار را به مخاطب ارائه می کند. هر یک از این سه مناجات، دربرگیرنده ی مضامینی مختلف بوده و همواره توسط مسلمانان و در ایام ویژه ای قرائت می گردد. تاکنون، ترجمه های متعددی از آن ها به رشته ی تحریر درآمده است اما اغلب این نگارش ها، معادل معنای عبارت های به کار رفته در طی دعاها بوده و به دلیل عدم برخورداری از جذابیت و شور، کششی را در خواننده ایجاد نمی کند. در همین راستا، نویسنده در طول محتوای کتاب حاضر، با به کارگیری از واژگانی دل انگیز و زیبا و هم چنین بهره جستن از ذوق و قریحه ی بی نهایت خویش، به معنی کردن کلیه ی بندهای مناجات های مذکور پرداخته اما این ترجمه ها، معنای ساده ی عبارات نیستند بلکه سرشار از احساسات لطیف و عاشقانه ای هستند که ضمن برقراری ارتباط نزدیک و صمیمی با مخاطب، در قلب و روح او نفوذ کرده و لذتی وصف ناشدنی را برایش به ارمغان می آورد؛ لذتی ناشی از تحلیل هایی پرنفوذ و خواندنی در رابطه با دعاهای مذکور که شور و نشاطی بی نهایت را در وجود او پدیدار می سازد.

شکوای سبز (جلد اول) از کتاب های سید مهدی شجاعی توسط انتشارات کتاب نیستان به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

دعای ندبه الحمْدُ للَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ، وَ صَلَّی اللَّـهُ عَلَی سَیدِنَا مُحَمَّدٍ نَبِیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما، حمد و سپاس و ستایش از آن خداست – پروردگار جهانیان – و درود و سلام و تحیت خداوند، بر سید و سرور ما و نبی او، محمد (ص) و بر خاندان او. اللَّـهُمَّ لَک الْحَمْدُ عَلَی مَا جَرَی بِهِ قَضَاؤُک فِی أَوْلِیائِک الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِک وَ دِینِک إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ مَا عِنْدَک مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ الَّذِی لازَوَالَ لَهُ وَ لااضْمِحْلالَ، خدایا! سپاس تو را، بر آن چه قضا و قدرت، بر اولیایت جاری ساخت؛ آنان که برای خودت و دین خالص شان کردی؛ آنان که نعمت های پایدار و بی زوال خویش را بر ایشان برگزیدی. بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَک ذَلِک وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ در پس عهد و شروطی که با آنان کردی؛ با آنان شرط گردی که نسبت به این دنیای فرومایه و زینت ها و نقش و نگارهای آنان، این شرط را پذیرفتند. فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکرَ الْعَلِی وَ الثَّنَاءَ الْجَلِیا وَ أَهْبَطْتَ عَلَیهِمْ مَلائِکتَک و تو، این وفا و پذیرش را قبول کردی و آنان را، مقرب درگاه خویش ساختی، نام و یاد و مرتبه شان را، رفعت و درخشش بخشیدی و ملائک را، بر آنان فرود آری. وَ کرَّمْتَهُمْ بِوَحْیک وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِک وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرِیعَةَ إِلَیک، وا لْوَسِیلَةَ إِلَی رِضْوَانِک با وحی خویش کرامت شان بخشیدی؛ با علم خویش، پیوسته یاورشان شدی و آنان را وسیله ای به سوی خویش، و و نیل به خشنودی و رضای خویش قرار دادی. فَبَعْضٌ أَسْکنْتَهُ جَنَّتَک إِلَی أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا خدای من! از این اولیا، کسی را در بهشت سکنی دادی و سپس از آن جا خارج کردی وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهُ فِی فُلْکک وَ نَجَّیتَهُ وَ مَنْ آمَنَ مَعَهُ مِنَ الْهَلَکةِ بِرَحْمَتِک کسی را سوار بر کشتی ات کردی و به همراهی مومنانش، به رحمت خویش نجات بخشیدی وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِک خَلِیلا وَ سَأَلَک لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ فَأَجَبْتَهُ وَ جَعَلْتَ ذَلِک عَلِیا کسی را به دوستی و رفاقت خویش، برگزیدی و او از تو، زبان صداقت در میان آیندگان، طلب کرد و تو اجابت فرمودی و او را برتر بخشیدی. وَ بَعْضٌ کلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَةٍ تَکلِیما وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ رِدْءا وَ وَزِیرا و با یکی شان از میان درخت سخن گفتی – چه سخن گفتنی! –و برادرش را، یاور و وزیرش قرار دادی. وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَیرِ أَبٍ وَ آتَیتَهُ الْبَینَاتِ وَ أَیدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ یکی از آنان را بی هیچ پدری آفریدی و به او بینات بخشیدی و با روح القدس، به یاریش آمدی وَ کلٌّ شَرَعْتَ لَهُ شَرِیعَةًن َهَجْتَ لَهُ مِنْهَاجا وَ تَخَیرْتَ لَهُ أَوْصِیاءَ مُسْتَحْفِظا بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ، مِنْ مُدَّةٍ إِلَی مُدَّةٍ إِقَامَةً لِدِینِک وَ حُجَّةً عَلَی عِبَادِک و برای هر کدام از اولیایت، شریعتی وضع کردی و راه و روشی قرار دادی و اوصیایی برگزیدی، تا یکی پس از دیگری نگهبان راه تو باشند و در همه ی زمان ها، علم دین تو را افراشته نگاه دارند و چراغ روشن و رهنمای تردید ناپذیر بندگان تو باشند. ئَلایزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ یغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلَی أَهْلِهِ وَ لا[لِئَلا] یقُولَ أَحَدٌ لَوْ لاأَرْسَلْتَ إِلَینَا رَسُولا مُنْذِرا وَ أَقَمْتَ لَنَا عَلَما هَادِیا فَنَتَّبِعَ آیاتِک مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَی مبادا که حق، از جایگاه خویش فرو بغلتد و باطل، بر اهل حق چیرگی بیابد. مبادا کسی بگوید: اگر برای ما رسولی، بیم دهنده ای، پیامبری می فرستادی و برای ما پرچم هدایت بر می افراشتی، ما دل می دادیم و پیروی می کردیم، پیش از آن که خوار و رسوا شویم. الی أَنِ انْتَهَیتَ بِالْأَمْرِ إِلَی حَبِیبِک وَ نَجِیبِک مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّـهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ...

(دریافتی از سه مناجات ندبه، شعبانیه و عرفه) نویسنده: سید مهدی شجاعی انتشارات: کتاب نیستان